Jego Królewska Wysokość Artur Piotr
Artur Piotr Wewióra przybył do Dreamlandu w drugiej połowie 2001 roku, jeszcze w ostatnich miesiącach panowania pierwszego Króla Dreamlandu TomBonda. W grudniu został Wiceprezydentem Republiki Weblandu, swojej rodzinnej prowincji. Jako prawnik doradzał w kwestiach ustawodawczych Prezydentowi Weblandu earlowi eMBe oraz zastępował go podczas nieobecności.
Na początku lutego 2002 roku Rada Regencyjna, która samozwańczo sprawowała od kilku miesięcy władzę monarszą pod nieobecność Króla, nadała Arturowi Wewiórze tytuł szlachecki. Po koronacji JKM eMBe sir Artur pozostał we władzach Weblandu. Pod koniec marca wszedł w skład Królewskiej Komisji Kodyfikacyjnej, której zadaniem miało być stworzenie projektu nowej Konstytucji. Ostatecznie to on został głównym autorem przyszłej Konstytucji 1 lipca.
1 lipca 2002 roku sir Artur został mianowany Namiestnikiem Weblandu, a 17 lipca otrzymał tytuł hrabiego. Jako Namiestnik podjął próbę reformy systemu prawa w Republice. Przyjął nową Konstytucję prowincji. Zasiadając, jako reprezentant swojej prowincji, w Senacie przedstawił i przeforsował szereg ustaw, które zbudowały fundament dreamlandzkiego ustroju.
Jednak już w grudniu tego samego roku zrezygnował z funkcji Namiestnika. Rozpoczął misję jako Ambasador w niedawno powstałym Królestwie Scholandii. Ogromnie przyczynił się do podpisania Sojuszu Dreamlandzko-Scholandzkiego, a potem jego rozwoju.
Równolegle został Sędzią Sądu Królestwa. Tu, jak sam mówi, czuł się najlepiej. Już w lutym 2003 r. został powołany na 6-miesięczną kadencję na Prezesa Sądu Królestwa w miejsce dotychczasowego Prezesa króla seniora TomBonda. W marcu, z okazji rocznicy koronacji Król nagrodził Artura Wewiórę tytułem markiza. W sierpniu zaś powołał go na kolejną kadencję na Prezesa Sądu. Jako Sędzia markiz Wewióra stał się autorytetem w dziedzinie prawa i uosobieniem obiektywizmu i niezawisłości.
A jednak jego osoba stała się wkrótce przedmiotem politycznej rozgrywki. Kiedy w styczniu 2004 roku Król eMBe, przez ostatnich parę miesięcy coraz mniej aktywny, zdecydował się na abdykację, wynikł w Dreamlandzie poważny konflikt kręcący się de facto wokół interpretacji prawa. Pierwszy Król Dreamlandu TomBond ustępując w 2002 roku zachował dla siebie edyktem prawo do decydowania o osobie wszystkich kolejnych następców JKM eMBego. Choć wstępujący na tron Król eMBe sam podpisał się pod tym edyktem, teraz zapragnął samodzielnie wyznaczyć następcę. Nastąpiło kilka nieprawomocnych nominacji, które wprowadziły w kraju ogromny zamęt - nikt nie wiedział, kto tak naprawdę jest Królem. W tym momencie jedyną nadzieją na racjonalne rozwiązanie konfliktu stał się markiz Wewióra. Choć stronnictwa obu królów seniorów dzieliło wszystko, obie strony łączyło zaufanie do obiektywizmu Prezesa Sądu. Sprawa tronowa trafiła więc do Sądu, który rozstrzygnął, że prawomocny jest edykt JKW TomBonda, jednak nie miał mocy sprawczej akt JKM eMBego ogłaszający jego abdykację. Sąd rozwiał więc wątpliwości - Królem pozostaje eMBe i jako Król ma on władzę zmienić zasady sukcesji określone w edykcie sprzed dwóch lat. Sprawiedliwe rozwiązanie doprowadziło do ochłodzenia nastrojów i zachęciło strony do współpracy. Obaj królowie - senior i ustępujący - zapragnęli zgodzić się wspólnie na jednego kandydata. Musieli jednak znaleźć kompromis, bo żaden nie chciał słyszeć o pierwotnym nominacie drugiego. Wtedy koronę zaproponowano markizowi Wewiórze, jako osobie nie tylko godzącej wszystkie upodobania, ale też nadającej się w każdej mierze na stanowisko Króla.
1 lutego 2004 roku Artur I Piotr oficjalnie wstąpił na tron jako trzeci Król Dreamlandu; 8 lutego odbyła się uroczysta koronacja i złożenie hołdu nowemu Monarsze przez wszystkie prowincje (homagium prowincji). Pierwszym dekretem nowego Króla był powszechny akt o abolicji, aby wszystkie ostre słowa i haniebne czyny, które padły i miały miejsce podczas afery tronowej poszły w niepamięć.
3 września 2004 roku Stany Generalne Królestwa Brugii ofiarowały Królowi Dreamlandu Koronę Brugii, a 3 listopada 2004 Jego Królewska Wysokość z niej zrezygnował. Przez dwa miesiące Dreamland łaczyła z Brugią unia personalna.
8 stycznia 2005 roku Jego Królewska Wysokość przeniósł się wraz ze swoim Dworem i Rządem do ufundowanej na dotychczasowym terenie Weblandu miejscowości Ekorre.
Jego Królewska Wysokość szczególnie wyróżniał się na tle swoich poprzedników niezwykłym przywiązywaniem wagi do jasnego zapisywania wszystkich swoich decyzji w prawie i uwypuklania podstaw prawnych dla każdego posunięcia. Nie nadużywa swoich prerogatyw: zawsze woli konsultować ważniejsze decyzje z Senatem i Izbą Poselską, wydawanie dekretów uznaje za ostateczność - gdy nie można czegoś uchwalić ustawą.
Trzeci Król rozwinął też dworski protokół, by uczynić dreamlandzką monarchię czymś bardziej atrakcyjnym w oczach obywateli. Jednocześnie nie stroni jednak od rozsądnych rozmów na forum publicznym, ani nie broni do siebie dostępu w rozmowach prywatnych - choć warto pamiętać, że Król jest obarczony wieloma obowiązkami, a wiele spraw obywatele mogą załatwić u urzędników królewskich, zanim zwrócą się z nimi prosto do Króla.
Jego Królewska Wysokość Artur Piotr I abdykował na początku listopada 2005 roku, przekazując Koronę Pawłowi I.
Dnia 12 grudnia 2011 roku JKW Robert I zadecydował o przekazaniu korony, a jako następce wskazał ówczesnego Króla Seniora Artura I Piotra. W dniu 1 lutego 2013 roku Król postanowił o wyznaczeniu Następcy Tronu w osobie Martina księcia de Joustin, 9 lutego nastąpiło przekazanie Korony.